Mert Hamrat ultrAslan Salihli

Manisada bir maç, lisedeyim, okulu asmış aileme haber vermeden gitmiştim. Maç öncesi polis ve taraftarlar arasında çıkan arbedede yenilen bir iki jop, ayaklar mosmor. Hengamede bilette gitmiş oraya kadar gelmişim maça giremiyorum… O sırada stattan atılan bir bilet geçti elime, o biletle turnikelere kadar gittim, bileti güvenliğe verdim tam o sırada kendimi turnikeye sokuverdim tam geçeceğim derken güvenlik tuttu kolumdan, kaldım turnikede bir taraftan güvenlik çekiyor bir yandan ben direniyorum tam o anda hızır gibi yetişti rahmetli abim. Tuttu kolumdan beni stada çekti. Ondan sonra ufak bir konuşma geçti aramızda, başımdan geçenleri anlattım oraya girebilmek için, içimde ki Galatasaray aşkını gördüğünü gözlerinden anlamıştım o yaşta, Allah razı olsun o gün orda o yetişmese yediğim jopla, aileden habersiz gitmenin verdiği huzursuzlukla kalacaktım. Sonra yıllar geçti yıllarca üyesi olduğum temsilciğe başkanlık etme şerefi bana nail oldu, ilk maçımız konakta ki erkek voleybol maçıydı. Nerden bilirdim ki kardeşlerimle gittiğimiz ilk maçın abimi göreceğim son maç olacağını. En son orda gördüm Ulaş abimi yattığın yer nur olsun, huzur içinde uyu abi… Kardeşlerin seni hiç bir zaman unutmayacak.